மா. இளங்கண்ணன்

ஊடகவியலாளர்
மா. இளங்கண்ணன்

எம். பாலகிருஷ்ணன் (பி. 18 செப்டம்பர் 1938, சிங்கப்பூர்–), அல்லது மாயந்தியம்பலம் பாலகிருஷ்ணன், அவரது பேனா பெயரால் பிரபலமாக அறியப்பட்ட ஒரு முக்கிய எழுத்தாளர் – மா இளங்கண்ணன். 1982 இல் தென்கிழக்கு ஆசிய எழுத்தாளர்கள் விருதைப் பெற்ற முதல் தமிழ் எழுத்தாளர் இவர், 2005 இல் கலாச்சார பதக்கம் வழங்கப்பட்டது.

ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் தொழில்
பாலகிருஷ்ணன் சிங்கப்பூரில் பிறந்தார், தனது குடும்பத்துடன் இரண்டு வயதாக இருந்தபோது இந்தியாவில் உள்ள தமிழ்நாட்டிற்கு குடிபெயர்ந்தார். இந்தியாவில், அவர் தனது பாட்டி மற்றும் ஆசிரியரான ஆறுமுக வேலரிடமிருந்து தமிழைப் படிக்கவும் எழுதவும் கற்றுக்கொண்டார்.

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, பாலகிருஷ்ணன் சிங்கப்பூர் திரும்பினார், கலைமகல் தமிழ் பள்ளியில் தனது படிப்பைத் தொடர்ந்தார். அவரது குடும்பம் பெரும்பாலும் வாடகை விடுதிகளுக்கு இடையில் நகர்ந்தது, இந்த நகர்வுகள் அவரது பள்ளிப்படிப்பை சீர்குலைத்ததால், பாலகிருஷ்ணன் பள்ளியில் எட்டாம் வகுப்பு வரை படித்தார். சிறு வயதிலிருந்தே, கல்கி, அனந்தா விகடானந்த் டென்ரல், மற்றும் தமிழ் முராசு செய்தித்தாள் போன்ற பத்திரிகைகளை ஆர்வமாக வாசித்தவர். அவரால் கல்வியைத் தொடர முடியவில்லை என்றாலும், பாலகிருஷ்ணன் தொடர்ந்து அறிவைப் பெற்று தனது இலக்கியத் திறனை வளர்த்துக் கொண்டார்.

1957 முதல் ஒரு தசாப்த காலம், பாலகிருஷ்ணன் சிங்கப்பூரில் நிறுத்தப்பட்டுள்ள பிரிட்டிஷ் இராணுவப் படைகளுடன் ஒரு கடைக்காரராக பணியாற்றினார். பின்னர் அவர் கலாச்சார அமைச்சின் மொழிபெயர்ப்பு துறையில் ஒரு தட்டச்சு ஆசிரியராக ஆனார், அங்கு அவர் 1997 வரை பணியாற்றினார்.

இலக்கிய வாழ்க்கை
பாலகிருஷ்ணன் 1964 ஆம் ஆண்டில் தோண்டன் என்ற இலக்கிய இதழின் ஆசிரியரானார், 1966 ஆம் ஆண்டில் தனது முதல் சிறுகதையான தி வாலி (நெருப்பு வலி) வெளியிட்டார். அவரது கதைகள் மலேசியாவின் தமிழ் முரசு, தமிழ் மலார், ஆனந்த விகாதன் (இந்தியாவிலிருந்து ஒரு வார இதழ்) ஆகியவற்றிலும் வெளிவந்தன. தமிழ் நேசன் மற்றும் சிங்கா போன்ற இலக்கிய இதழ்கள்.

ஒரு சிறந்த எழுத்தாளர், பாலகிருஷ்ணன் 60 க்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள், ஐந்து சிறுகதைத் தொகுப்புகள், மூன்று நாவல்கள் மற்றும் மூன்று நாவல்களை வெளியிட்டுள்ளார். இவரது சிறுகதைகள் வானொலியில் ஒளிபரப்பப்பட்டு, பல புராணங்களில் சேர்க்கப்பட்டு, ஆங்கிலம் மற்றும் மலாய் மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளன.

விருதுகள்
1971 ஆம் ஆண்டில், பாலகிருஷ்ணன், இந்திய பத்திரிகையான அனந்தா விகாடன் ஏற்பாடு செய்த சிறுகதை போட்டியில் வாஜி பிரந்தத்துக்காக வென்றார். 1977 ஆம் ஆண்டில், அவரது என்னங்கல் நிலையனவாய் அல்லா சிங்கப்பூர் மற்றும் மலேசியாவின் சிறந்த சிறுகதையாக சிங்கப்பூர் இளக்கியா கலாம் (இலக்கிய விமர்சகர்களின் வட்டம்) தேர்வு செய்தார். 1982 ஆம் ஆண்டில் தென்கிழக்கு ஆசிய எழுத்தாளர்கள் விருதைப் பெற்றார், மேலும் 1983 மற்றும் 1984 ஆம் ஆண்டுகளில் கலாச்சார அமைச்சகம், 1988 இல் சிங்கப்பூரின் தேசிய புத்தக மேம்பாட்டு கவுன்சில் மற்றும் 1989 இல் சமூக மேம்பாட்டு அமைச்சகம் ஏற்பாடு செய்த சிறுகதைப் போட்டிகளில் வென்றார்.

அவரது விரிவான இலக்கியப் பணிகளுக்காக, சிங்கப்பூர் தமிழ் எழுத்தாளர்கள் சங்கம் பாலகிருஷ்ணனுக்கு 1999 இல் தமிழாவெல் விருதை வழங்கியது. 2004 ஆம் ஆண்டில் தமிழ் பிரிவில் சிங்கப்பூர் இலக்கியப் பரிசை வென்றார், தொண்டில் மீன் (ஹூக் மீன்) ஆண்டு.

இலக்கிய நடை மற்றும் கருப்பொருள்கள்
பாலகிருஷ்ணனின் படைப்புகள் ஒரு சிங்கப்பூர் தமிழ் நனவை உள்ளடக்குகின்றன மற்றும் சிங்கப்பூர் தமிழர்களின் இருப்பு, வலிகள் மற்றும் இன்பங்கள், மோதல்கள் மற்றும் பதட்டங்களை பல இன மற்றும் பல கலாச்சார சமூக-அரசியல் சூழலில் ஆராய்கின்றன. சமூக தலைப்புகளின் வரம்பை ஆராய்ந்து, அவரது எழுத்துக்கள் பெரும்பாலும் பொருள்முதல்வாத உலகில் உண்மை மற்றும் மனிதநேயத்திற்கான தேடலில் உருவகத்தையும் உருவத்தையும் பயன்படுத்தியுள்ளன.

சிங்கப்பூரில் மலாய் மற்றும் சீன கலாச்சாரங்களுடன் தொடர்பு கொண்ட பின்னர் தமிழ் கலாச்சார அடையாளத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியை பாலகிருஷ்ணன் ஆய்வு செய்துள்ளார். இவரது படைப்புகளில் தமிழர்களின் அனுபவங்கள் மற்றும் சிங்கப்பூரில் அன்றாட வாழ்க்கை பற்றிய தீவிர அவதானிப்புகளும் அடங்கும். பிற கருப்பொருள்கள் சிங்கப்பூர் சமுதாயத்தில் வறிய பின்தங்கியவர்களின் அனுபவங்கள், குறுக்கு இன உறவுகள், ஜப்பானிய தொழில் மற்றும் இந்திய தேசிய இராணுவத்தின் அனுபவங்களை உள்ளடக்கியுள்ளன. சிங்கப்பூர் வாழ்க்கையின் வரலாற்று மற்றும் மறைந்துபோகும் அம்சங்களான புக்கிட் திமாவின் கால்நடைகள் மற்றும் கோஹெர்டுகள் மற்றும் அபின் அடிமைகள் போன்றவை அவரது படைப்புகளில் வெளிவந்துள்ளன.

குறிப்பிடத்தக்க வகையில், சிங்கப்பூரில் உள்ள சில தமிழ் எழுத்தாளர்களில் பாலகிருஷ்ணனும் ஒருவர், இருத்தலியல் உழைப்பை ஆராய்ந்து, வாக்களிக்காதவர்களை பச்சாத்தாபத்துடன் இடம்பெயர்ந்தார். சிங்கப்பூரில் வேலை தேடுவதற்கு சூழ்நிலைகளால் கட்டாயப்படுத்தப்பட்ட இந்திய ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் போன்ற கதாபாத்திரங்களின் அனுபவங்களை விவரிப்பதைத் தாண்டி (பாத்தாய் மரியா பயனம் (தவறாக வழிநடத்தப்பட்ட பயணம்), அவர் அவர்களின் அபிலாஷைகள், உணர்ச்சிகள் மற்றும் மன நிலைகளை வெளிப்படுத்த முயன்றார்.அவருடைய விவரிப்புகள் கேட்கப்படாத குழுக்கள் மற்றும் இந்த குழுக்களின் விடுதலைக்கான ஒரு வழியாக விளக்கப்பட்டுள்ளன.

விருதுகள்
1982: தென்கிழக்கு ஆசிய எழுத்தாளர்கள் விருது.
1999: தமிசாவெல் விருது.
2004: சிங்கப்பூர் இலக்கிய பரிசு.
2005: கலாச்சார மெடாலியன்.
2013: கரிகலன் விருது (முஸ்தபா அறக்கட்டளை வழங்கியது)

தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வேலை
1975: வழி பிறந்தது. – The solution
1976: அலைகள். Waves
1977: குங்குமக்கன்னத்தில். On the Rosy Cheeks
1977: சிங்கப்பூர் இலக்கியக்களம் சிறுகதைகள்.
1977: அலைகள் (சுருக்கம்). Waves (Summary)
1978: கோடுகள் ஓவியங்கள் ஆகின்றன. The Portraits
1983: உறவுகள் ஊஞ்சல் ஆடுகின்றன.
1986: ஆனந்தக் கண்ணீர். Tears of Joy
1989: எண்ணங்கள் நிலையானவை அல்ல
1990: வைகறைப் பூக்கள். Morning Flowers
1993: உணர்வின் முடிச்சுகள். The entangled feelings
1999: நினைவுகளின் கோலங்கள். Meandering thoughts
2001: தூண்டில் மீன்.
2001: இலட்சியங்களின் ஊனங்கள் (in People on the Bridge: An Anthology of ASEAN Short Stories; translated into Malay as Harapan Sapuna).20
2006: சிங்கை மா. இளங்கண்ணனின் சிறுகதைகள்.
2006: பொருத்தம், கன்னிகாதானம், எங்கே போய்விடும் காலம்?
2011: குருவிக் கோட்டம்.